اثر عصاره هیدروالکلی گل بابونه و اوستین بر میزان بقای سلولی و تولید نیتریک اکساید در رده سلولی ht۲۹ سرطان کولورکتال انسانی

زمینه و هدف: آنژیوژنز با رشد تومور و متاستاز سلول های توموری مرتبط است، هم چنین این فرآیند در ارتباط مستقیم با تولید نیتریک اکساید است. هدف از این مطالعه تأثیر عصاره هیدروالکلی گل بابونه بر بقای سلولی و میزان تولید نیتریک اکساید در رده سلولی   ht29سرطان کولورکتال انسان بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 104 سلول از رده سلول سرطانی ht29  در فلاسک های کشت t25 کشت داده شدند. شرایط کشت، شامل محیطrpmi1640 حاوی 10درصد fbsبوده که 100 واحد در میلی لیتر پنی سیلین، 100 میکروگرم بر میلی لیتر استرپتومایسین به آن اضافه شده است. سلول ها در دمای 37 درجه سانتی گراد و  اتمسفر مرطوب با 5%  ‍دی اکسید کربن در پلیت های 96 خانه انکوبه شدند. سپس سلول­ها در فاز نمایی رشد به گروه­های کنترل و تیمار تقسیم شدند. سلول ها با دوز های مختلف عصاره گل بابونه(2600 ، 2200، 1800، 1400، 1000 میکرو گرم در میلی لیتر محیط کشت) و اوستین(100 ،200 ،300 میکروگرم در میلی لیتر) تیمار شدند. توان زیستی سلول ها و هم چنین آزادسازی نیتریک اکساید از سلول های سرطانی به ترتیب از طریق سنجش تترازولیوم(mtt) و واکنشگر گریس اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه اثر مهاری عصاره گل بابونه و اوستین را بر آزادسازی نیتریک اکساید در رده ht29 نشان داد. هم چنین آزمونmtt نشان داد که اثرات مهاری بر روی رشد و تکثیر رده سلولی عصاره گل بابونه و داروی اوستین وابسته به زمان و غلظت است. بیشترین میزان مرگ سلولی در بالاترین غلظت اوستین(300میکروگرم در میلی لیتر) پس از 48ساعت تیمار مشاهده شد. ic50 عصاره پس از 24 ساعت و 48 ساعت به ترتیب 1881 و 1669 میکروگرم در میلی لیتر بود. بیشترین مهار تولید نیتریک اکساید در غلظت 2600میکروگرم در میلی لیتر ایجاد شد. نتیجه گیری:  هیدرو الکلی گل بابونه اثر مهاری بر رشد و تکثیر رده سلولی ht29 دارد. تولید نیتریک اکساید به وسیله سلول های  ht29 پس از تیمار به وسیله عصاره و داروی اوستین کاهش یافت. این اثر با مهار آنژیوژنژ رابطه مستقیم داشته و اثر ضدمتاستازی عصاره را نشان می دهد.